Eg har ei veksande utfordring,
å forstå kva dei snakkar om
alle dei som dag ut og dag inn
fortel oss at me har
utfordringar,
ikkje nok med det,
me har utfordrande situasjonar.

Med fløyelsmjuk språkbruk
har me gøymt problem og vanskar i
ein ørken av utfordringar,
ja, til og med helsikens kaos
hamnar der.
Det er slutt på at problem skal
løysast, ordnast, fiksast, stoppast,
no skal utfordringar adresserast.

Slik surrar me rundt
i ein evig skoddeprat,
som problemredde strutsar
stikk me hovuda i
utfordringssanden.