Skrivetankar er som
regndropar mot ei
grå steinhelle,
slår ned
i underlaget
som skarpe sprutar,
prikkar inn dropane
i sin eigen rytme,
fargar hella
med mørk væte
i eit eige mønster.

Altfor fort sluttar
regndropane å falla,
steinhella turkar opp,
litt etter litt,
til slutt er
det gråe berre
grått.

Gråturr ligg ei steinhelle
og minnest
då regndropetida
var sterk nok til at
småbekker rann
over hellekanten.