Det er haustlukke
å stilla seg med ryggen
mot ein nyfyra omn,
ana lyden av ved
som brenn med roleg
loge,
kjenna varmen breia seg
oppover ryggtavla
slik at skrotten trur
han er ledig og mjuk,
etter ei stund kan ein
finna godstolen,
drukna augo
i logane som smeikjande
fortærer vedkubbane,
varm i ryggen,
oppslukt av elden
trekkjer ein pusten
og prisar hausten
som på ny
gjev ryggtavla høve til
å kjenna på haustlukkevarmen
frå ein vedomn.
Alderdom er ikkje for
amatørar,
du må tena i mange år
for å nå i alderdomen,
du veit aldri heilt
når du er framme,
sjølv om samfunnsformalitetar prøver
å setja tal på det,
sjølv strevar du med å
realitetsorientera delar av hjernen
med resten av skrotten,
få hjernen til å forstå skilnaden på
25 og 75,
opplæringa er uformell,
kunnskapen er realkompetanse,
vitnemålet er det dei andre
som får
når du har fullført slutteksamen.
This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.