Sitjande på baken i bakken
ser eg utover eit velkjent
landskap,
fjorden leikar seg med
solstrålar,
fjellsidene kneisar
sjølvtrygge i evig
visdom,
på den smale jordstripa
skimtar eg eit menneske
som vandrar mellom
frukttrea,
tenkjer på livet
og hausten,
om avlinga vil
vera ven med banken
i år òg,
fjordafolk må venja seg til
so mangt,
å leva i ein turistdraum,
medan vêr og fjellsider
minner om at naturkreftene
kan skamfara det menneskeskapte
utan varsel og omsyn.
Fjordalivet er aldri
heilt trygt,
men heller ikkje
kjedeleg.