– «Besten skal sitja der,
på sengekanten.»
Barnesmilen strekkjer seg
varmt overtalande
mot den vaksne.
Ein lang dag
tyngjer augneloka,
smilen svinn bort,
svevnen omfamnar
den vesle, vevre kroppen
med varsame rykkingar.
Besten sit på sengekanten,
besten er
der.
Fin tekst dette. Kanskje særleg for meg som hugsar korleis det var å ha besten på sengekanten kvar einaste kveld gjennom heile barndommen.