Dei fleste gongene treffer eg ikkje
ordspikaren på hovudet
når eg langar ut med kraftige
formuleringsslag for å slå
den rake spikaren fast ned
i meiningsplanken.
Att står ei rekkje med skeivslegne
og krokute spikrar,
med bøygde spikarhovud
prøver dei å fortelja at
meininga var nok
god,
heldig at tommeltotten
ikkje vart kvesta.
Kanskje hammaren lyt svignast oftare?
Nye spikarslag ville glede mange!
Tusen takk, Birgit! Kjem forresten på ein liten lesetur i Hardanger tidleg i novmember.